Czasem jest mi tak bezgranicznie smutno...

smutek zagarnia mnie
połyka w całości
przeżuwa
przetrawia
potem wypluwa
jakby się bawił w plucie na odległość
kto dalej

nie pyta
nie zaprasza
wchodzi i bierze
taki on jest
samozwańczy uzurpator.

Może gdzieś czeka ktoś...

Siedzę i dumam i tak od tygodnia mnie trzyma.
Oczywiście dumanie tylko, nie siedzenie (od tego tygodnia).
Jakoś mi smutno, a może jednak nostalgicznie. Podobno układ planet jest niekorzystny. Oby tylko to.
A przecież ...

Gdzieś na świecie musi być ktoś, kto czeka na nasz dar.
Gdzieś na świecie ktoś musi chcieć tego, co my chcemy i możemy dać.
I chyba dlatego jestem smutna...


22 listopad 2014 godzina 13:32:04 Nów.
Księżyc w nowiu. Lubię kiedy Księżyc jest w tej fazie.
Nów przecież oznacza rozpoczynanie czegoś"na nowo". Tego mi trzeba. Nowej siły.
Jestem księżycowa. Księżyc - Luna jest kobietą.
Są we mnie przypływy i odpływy. Jak on, rodzę się i umieram cyklicznie.
Jestem księżycowa, lubię noc, porę księżyca. Lubię przemierzać nocne niebo
na srebrnym rydwanie. Noc skrywa w sobie tyle tajemnic. Może skrywa tajemnicę, że ktoś czeka gdzieś. Oby tak. Niech więc czas nowiu odkryje tę tajemnicę...
Może gdzieś czeka ktoś...

Mary Paterson Mnisi i ja

Nieprzemilczenie

Kołują

bolesnym gradosłowiem

niepocukrzone

cierpkogorzkie

zbitki liter 

nieprzemilczeniem pikują

miłość.

-Ewa Maćkowiak-

wdeszczubieganie...

Kocham jesień

spadających kropel dźwięk

i to jesienne wdeszczubieganie

i w kałuży lustrach nieba fotografię

i kiedy ciche plum rozbija obraz

zamazując jego kontury

takie we mnie jesienikochanie

tak

lubię te odsłony

cudów nad cudy

teatroakty matki naszej

natury

kocham jesień

jesiennych dywanów czas

to urokliwe złotodywanie

to jesiennoszelestne

wliściachbieganie

rozkochała mnie w sobie

pani jesień

wiatropędzeniem

świstoszelestem

kroplidudnieniem

liściospadaniem

owocówdawaniem

i pokochałam ją

wszystkoprzemijaniem

i wszystkotrwaniem.


-Ewa Maćkowiak-